Iran Śladami Polskich Uchodźców (2017) to projekt autorstwa Radosława Fiedlera i Tomasza Siudy. Celem tej wyprawy było dotarcie do miejsc i osób związanych z bytnością polskich uchodźców, którym w 1942 r. udało się opuścić nieludzką ziemię - Związek Radziecki. Podczas II wojny światowej 116 tysięcy Polaków znalazło ocalenie dzięki gościnnym Irańczykom.
W trakcie wyprawy zespół pokonał łącznie trasę o długości ponad 6000 kilometrów w ekstremalnych niekiedy warunkach. Dzięki pomocy irańskich przyjaciół udało im się odwiedzić większość miejsc związanych z polską obecnością w Iranie w latach wojny. Odwiedzili następujące miasta: Bandar-e Anzali, Ahwaz, Teheran, Meszhed, Sziraz, Kerman, Jazd, Kom oraz Isfahan. Każde z tych miejsc jest historycznie związane z przybyciem, a następnie organizowaniem życia Polaków na gościnnej irańskiej ziemi. Na szczególną uwagę zasługuje Isfahan – w sierocińcach znajdujących się w dawnej stolicy Persji do końca wojny przebywało ponad 2 tysiące dzieci. Liczne spotkania i wywiady umożliwiły ekipie zebranie interesujących materiałów do publikacji (zapis wspomnień, fotografie, krótkie nagrania). Dotarli do osób, którzy pamiętali Polaków, a nawet do jednej pani - Eleonory Barskiej, która jako młoda dziewczyna przybyła do Iranu wraz z innymi uchodźcami.
Rezultatem tej wyprawy są prelekcje i warsztaty edukacyjne, zdjęcia Tomasza Siudy będące fotograficznym dokumentem oraz książka Radosława Fiedlera: Iran śladami polskich uchodźców, wyd. FNCE, Poznań 2019.
